У Жодзіне працягваецца праца па стварэнні ўласнага культурніцкага міту. Сёння атрымаў на прачытанне працу "Літаратурнае Жодзіна", у якой ёсць раздзел і пра мяне. Вось як ён небанальна пачынаецца ( Read more... )

( Read more... )

Калі прыйшлі немцы, на агульным сходзе жыхароў вёскі Бабін Лес дзеда Захара абралі старастам. Ён тады быў маладзейшы, чым я зараз, вось-вось павінна было стукнуць 50. Старэйшая дачка Захара Лена была на тым сходзе і апісала мне яго ў сваім лісьце. Людзі ў адзін голас казалі: "Давяраем Захарку! Галасуем за Андрэйчынага сына!" Землякі даверылі яму ( Read more... )

7 чэрвеня 1921 года ва ўзросьце 27 год Захар Андрэеў пабраўся шлюбам з жыхаркай вёскі Юр’ева Анастасіяй Антонаўнай Зарэмба. Так сьведчаць дакументы Юраўскай парафіі.

О дык сёлета маем юбілей таго вясельля! 90 гадоў таму.

Уяўляю, як ён выфранціўся ў дзень шлюбу. :)

Аднойчы, гэта было ў 70-х, маланка ўдарыла ў дом дзеда Захара. Відавочна прыцягнула тэлевізійная антэна. У Захаравай хаце ніколі не здымалі іконаў. Удар маланкі прыпаў на самую каштоўную, маляваную на дошцы, якая была ў куце вялікага пакоя. Ікона раскалолася на дзьве часткі і ўпала на падлогу. Але пажару не адбылося, хоць дыму было поўная хата. Той ( Read more... )

( Read more... )

Такога ўзроўню сялян, якія выпісвалі газэты і чыталі кнігі, мелі залатыя гадзіньнікі і шыкоўныя гарнітуры, модны абутак і капелюшы, у той мясцовасьці (Смалявіччына, якая мяжуе з Барысаўшчынай і Лагойшчынай) было нямала. Такім жа адукаваным селянінам быў і бацька пісьменьніка Івана Сіняўскага, які сябраваў з маім дзедам. Сіняўскі быў нават больш ( Read more... )

( Read more... )

( Read more... )

У рамане Івана Сіняўскага "Вярыгі", які апавядае пра калектывізацыю на Смалявіччыне, ёсьць эпізод, у якім ля вадзянога млына, куды прывезьлі сяляне з усёй акругі свае ўраджаі, адзін з тутэйшых таемна казаў землякам, што трэба патрываць, што Антанта абавязкова вызваліць, ня можа Заходняя Еўропа кінуць Усходнюю ( Read more... )